Edouard wil later wielrenner worden. Soms organiseert hij zelf wedstrijdjes met zijn vrienden.

Een racefiets heeft hij niet. Wel een zware stalen fiets zonder versnellingen waar om de haverklap iets aan moet hersteld worden. Maar hij heeft een fiets, en dus kan hij trainen.

Toch blijft Edouard trainen, in de hoop toch ooit geld bij elkaar te kunnen sprokkelen voor een racefiets en de grote wielerkampioen te kunnen worden waar hij ’s nachts van droomt.

Patience droomt van een carrière als muziekproducer. Hij wil later met zijn vriend Kevin een eigen muziekstudio beginnen.

Hij is dol op R&B-muziek en schreef al 13 nummers, zowel in het Engels als het Kinyarwanda. In zijn nummers beschrijft hij hoe het voelt om een beperking te hebben. Hij wil de boodschap meegeven dat hoe wanhopig of eenzaam je je ook voelt, je erop moet blijven vertrouwen dat het goed komt met je.

In de buitenwereld zien mensen in Patience vaak niet de talentvolle, pientere en creatieve kerel die hij is. Mensen zien vooral zijn beperking. Soms wordt hij zelfs toegeroepen met het woord “kikker”.